Title:

Privilegium regis Casimiri de nupcys, quot personae vocari, fercula, scutele et ioculatores quot numero esse debeat, quomodo circa baptismum ex propinam puerpery se tenere debeat, quae poena dum virgo vel vidua clam alicui fidem dederit, de homicidio quomodo iudicari ex quo iure civis debeat, quae poena qui post proscriptionem civitatem ingredi auderet quodque ius civile habens nullibi ad extraneum ius trahi debeat

Description:

Kopia przywileju wystawionego przez króla polskiego Kazimierza Wielkiego dla Krakowa. Na prośbę rajców i starszych miasta król zatwierdza prawa uchwalone przez radę. Występując przeciwko zbytkowi, rada ograniczyła liczbę półmisków podawanych na weselach do 30, a liczbę gości do 90. W liczbie tej nie uwzględniano jednak zakonnic, kapłanów lub przybyszy, którzy nie podlegali prawu miejskiemu, oraz służby podającej do stołu. Zaproszeni na wesele mężczyźni, którzy podlegali prawu miejskiemu, ich żony i inne panie mogli dać panu młodemu lub jego swatowi nie więcej niż 2 grosze, a panny 1 grosz. Potraw nie mogło być więcej niż pięć. Liczbę trefnisiów ograniczono do ośmiu, wykluczając całkowicie śpiewaków zw. rymarii i ludzi zw. unroth. Zakazano organizowania procesji towarzyszących pannie młodej w drodze do domu pana młodego. Udającej się do łaźni pannie młodej miało towarzyszyć nie więcej niż 20 osób. Podobna liczba osób mogła udać się z dzieckiem do kościoła na chrzest i uczestniczyć w przyjęciu z okazji porodu. Zakazano organizowania przyjęć z okazji zaręczyn. Łamiący te przepisy mieli zapłacić miastu 5 grzywien. Mężczyzna, który porwał pannę lub wdowę, miał być skazywany na banicję. Porwana kobieta traciła prawo do majątku, dopóki żył porywacz. Ich potomstwo zachowywało jednak prawo do majątku matki przez cały czas. Kobieta, która zaręczyła się potajemnie, miała być wygnana i pozbawiona prawa do majątku przez dziesięć lat. Człowiek oskarżony o zabójstwo, który zbiegł z miasta i został skazany na banicję, ale potem zawarł ugodę z krewnymi zabitego, miał pozostawać na wygnaniu jeszcze przez dwa lata po zawarciu tejże ugody. Także oskarżony, który nie uciekł z miasta i zawarł ugodę z oskarżycielem, musiał opuścić miasto na dwa lata. Krzywoprzysięzca w sprawie o zabójstwo miał być ukarany przez sąd. Banita, który powrócił do miasta i został schwytany, musiał zapłacić w ciągu ośmiu dni karę w wysokości 9 grzywien, inaczej miał stracić palec. Świadkami wystawienia dokumentu byli: kasztelan krakowski Spicimir, prepozyt i kanclerz krakowski Zbigniew, kasztelan sandomierski Piotr, kasztelan radomski Mścigniew, kasztelan lubelski Jan, kasztelan żarnowiecki Jakub.

Release date/Uprising:

Sandomierz, 9 IX 1336 r.

Type:

rękopis

Format:

application/pdf

Language:

łaciński

Archive:

Sankt Petersburski Instytut Historii Rosyjskiej Akademii Nauk, Sankt Petersburg

Group name:

kolekcja 32

Sygnature:

karton 659, nr 1

Comments:

Praca naukowa finansowana w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki" w latach 2012-2017,

Paginacja nowa:

k. 7v.–10